در یک مطالعه بالینی طولانی مدت در مورد اثرات دریافت امگا 3 بر کاهش افسردگی، محققان دریافتند که تفاوت معنی داری بین گروه دارونما و گروه امگا 3 وجود ندارد. یک مطالعه پنج ساله به بررسی اثرات امگا 3 بر بهبود خلق و خو و پیشگیری از افسردگی پرداخت.
در این مطالعه، به جای مطالعه اختلال افسردگی اساسی (MDR)، محققان به بررسی اثرات مصرف طولانی مدت روغن ماهی امگا 3 بر خلق و خو پرداختند. آنها به یک گروه بسیار بزرگ برای به دست آوردن اطلاعات کافی و دقیق در مورد ناهمگونی در یک کارآزمایی بالینی، مانند افسردگی، نیاز داشتند. محققان 18353 فرد بالای 50 سال را مورد مطالعه قرار دادند که در آن زمان هیچ یک از آنها علائم افسردگی نداشتند.
نیمی از آنها دارونما و نیمی دیگر مکمل دریایی امگا 3 به نام Omacor دریافت کردند که حاوی 465 میلی گرم ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) و 375 میلی گرم دوکوزاهگزانوئیک اسید (DHA) است. همه افراد حداقل به مدت پنج سال تحت نظر قرار گرفتند و افسردگی آنها با استفاده از جلسات افسردگی بالینی و سوالات سالانه در مورد خلق و خوی آنها ارزیابی شد.
عدم تاثیر امگا 3 بر افسردگی
محققان تفاوتی بین گروه دارونما و گروه امگا 3 پیدا نکردند. اما نتایج جلسات بالینی امگا 3 افزایش بسیار کمی را در علائم افسردگی نشان داد که از نظر آماری معنی دار بود.
این نتیجه به معنای افزایش خطر افسردگی در هنگام مصرف مکمل های امگا 3 نیست و در این مطالعه تمام خلق و خوی طولانی مدت ثابت ماند و این نتیجه نشان می دهد که تاثیر مصرف امگا 3 در طولانی مدت کاملا خنثی است.
لازم به ذکر است که هیچ مطالعه ای نتایج قطعی ندارد. محققان در این مطالعه محدودیت هایی از جمله استفاده از ترکیب دوزهای پایین دو اسید چرب امگا 3 داشتند که در نتایج بسیار موثر بود. سال ها مطالعه ناهماهنگ امگا 3 باعث شده است تا محققان پیشنهاد کنند که اثرات مکمل های EPA و DHA باید متفاوت باشد.
در اوایل سال جاری، مقاله ای منتشر شد که 38 کارآزمایی بالینی تصادفی شده امگا 3 را بررسی کرد و دریافت که EPA به تنهایی تمام فواید را برای سلامت بدن دارد و مصرف DHA می تواند از این اثرات جلوگیری کند. بنابراین، استفاده از هر دوی این اسیدها در مکمل ها می تواند با اثرات مفید EPA مقابله کند.
مطالعه دیگری در لندن نشان داد که دوزهای بسیار بالای اسیدهای چرب امگا 3 می تواند التهاب بافت عصبی مرتبط با افسردگی شدید را کاهش دهد.