رامبراند چگونه افکار و احساسات خود را در پرتره های خود بیان می کرد؟

تعداد کمی از هنرمندان بزرگ مانند رامبراند می توانند به مجموعه های متنوع خود ببالند. رامبراند نه تنها برخی از مهم ترین پرتره های گروهی عصر طلایی هلند را خلق کرد، مانند گشت شبانه و کلاس آناتومی دکتر نیکلاس تولیپ. از او حدود 80 سلف پرتره در قالب نقاشی و حکاکی فلزی از خود به جای گذاشته است.

اگرچه بسیاری از هنرمندان سابق آن را دوست دارند آلبرشت دورر و لئوناردو داوینچی رامبراند با خلق بسیاری از پرتره های خود، اولین کسی بود که از این هنر به شیوه هایی فراتر از شباهت آن استفاده کرد. او همچنین اولین کسی بود که در طول زندگی خود چندین سلف پرتره خلق کرد. او از چهره خود برای ایجاد تاج و تخت و کشف خود استفاده کرد. او با تبدیل شدن به یک هنرمند جوان و آینده دار در سن 20 سالگی، به استادی باهوش 63 ساله تبدیل شد. تخت ها نقاشی هایی هستند که برای مطالعه حالات چهره افراد در لباس های مختلف ایجاد می شوند.

برخی از معاصران قرن هفدهم آن را دوست دارند پیتر پل روبنس او همچنین در طول زندگی خود چندین سلف پرتره خلق کرد. اما هیچ کس در آن زمان نتوانست به تعداد سلف پرتره های رامبراند نزدیک شود. اما چرا رامبراند این همه پرتره از خود خلق کرد؟ رامبراند علاوه بر اهداف عملی (مانند تاج و تخت)، از سلف پرتره به عنوان راهی برای بیان هویت خود به عنوان یک هنرمند استفاده کرد. به طور کلی، این مجموعه عظیم از سلف پرتره به عنوان یک اتوبیوگرافی مصور از زندگی هنرمند عمل می کند. در ادامه 6 سلف پرتره رامبراند را در نظر خواهیم گرفت.

سلف پرتره رامبراند خندان (1628)

این نقاشی رنگ روغن روی مس در زمانی که رامبراند (1606-1669) حدود 22 یا 23 سال داشت خلق شد و یکی از اولین سلف پرتره ها و تاج و تخت این هنرمند است. این سلف پرتره او را در لحظه ای از سردرگمی و شادی به تصویر می کشد. در حالی که صورتش از خنده برگشت.

سلف پرتره چشمان باز (1630)

این اثر فلزی یکی از پنج اثر یک مورخ هنر هلندی است. ارنست ون دوترینگ، آن را “مطالعه حالات چهره” نامید. این اثر در سرعت ساخت و عدم جزئیات دقیق با ترونی تفاوت دارد. رامبراند در این اثر با چشمانی گشاد و متعجب و لب های کمی باز به تماشاگر نگاه می کند.

سلف پرتره در سن 34 سالگی (1640)

در سن 34 سالگی، این سلف پرتره هنرمند را در لباسی مجلل از دهه 1500 به تصویر می کشد. ژست رامبراند که یک دستش را روی تاقچه قرار می دهد، یادآور دو تابلوی رنسانس است: «پرتره بالداساری کاستیلیونه». رافائل و “مردی با آستین های نخی” کار فارغ التحصیل. و در این اثر رامبراند مانند بسیاری از نقاشی های دیگرش با اطمینان و بدون خجالت به هنرمند می نگرد.

سلف پرتره با بره و برگردان (1659)

رامبراند در زمان نقاشی، مشکلات مالی را تجربه می کرد. عواقب این عوامل استرس زا را می توان در فضای باوقار پرتره و انتخاب رنگ های تیره و به ویژه در ابراز نگرانی در چهره رامبراند مشاهده کرد. او در این سلف پرتره از همان ژست برخی از پرتره های قبلی استفاده می کند و بار دیگر به استادان دوره رنسانس شبیه می شود.

سلف پرتره با دو دایره (1665-1669)

با بزرگتر شدن رامبراند، پرتره های سلفی او جدی تر و خود انعکاسی شدند. تفاوت این تصویر خاص با دیگر سلف پرتره های اخیر او با پس زمینه ای غیرعادی و واضح با دو دایره است که معنای آنها نامشخص است. تئوری دایره هایی که در این سلف پرتره به تصویر کشیده شده است می گوید که آنها نمایشی از مهارت هنری رامبراند هستند. مانند داستان جوتو (جیوتو) که دایره کاملی را ترسیم می کند تا مهارت های خود را به پدر نشان دهد. نظریه دیگر این است که این دایره ها شبیه نقشه قدیمی جهان است که در نقاشی های هلندی همان دوره رایج بود.

سلف پرتره در سن 63 سالگی (1669)

این نقاشی یکی از سه نقاشی مرتبط با سال مرگ رامبراند است. سلف پرتره 63 ساله این هنرمند را با همان جذابیتی که در کارهای اخیرش انتظار می رفت، با چهره های عبوس اما مطمئن و ضربات آزاد به تصویر می کشد. در اینجا دست های رامبراند را می بینیم که به جلوی بدنش چسبیده اند. شرایطی که او اغلب از آن اجتناب می کرد. زیرا هنرمند برای ثبت شباهت مورد نظر از آینه استفاده کرده است.

امیدواریم از این قسمت دیگر از برنامه شاتر که هدف آن بالا بردن آگاهی هنری شماست لذت ببرید. آیا تا به حال در مورد سلف پرتره های رامبراند خوانده اید؟ اگر اطلاعات بیشتری در مورد ماهیت این سلف پرتره ها دارید، می توانید آن را با ما و سایر کاربران زومیت به اشتراک بگذارید.